สายวิทย์-คณิต : ไดอารี่สายนี้มีแต่เรา

เรื่อง นางสาวอารดา วงษ์วิกย์กรรม


น้องๆม.ต้นหลายคนอาจสงสัยว่าการเรียนในระดับม.ปลายเป็นอย่างไร บางคนอยู่ม.3แล้วแต่ยังไม่รู้ว่าจะเรียนสายไหน แล้วจะเรียนไปเข้าคณะอะไร พี่มีคำตอบให้ค่ะ

 

ขั้นแรก
น้องต้องสำรวจตัวเองว่า น้องชอบเรียนวิชาไหน แล้วที่ชอบนั้นเรียนได้ดีมั๊ย มันก็จะมีอีกปัญหาหนึ่ง คือ เรียนดี(มั้ง)แต่ไม่ชอบ(-_- )( -_-)(-_- )!!! กับชอบแต่เรียนได้ไม่ดี “แล้วจะเลือกยังไงคะพี่?” คำตอบก็ไม่ยากจ้ะ ขอแค่ทำตามใจตัวเอง ชอบแต่เรียนได้ไม่ดีมันก็ยังมีความชอบ ความชอบคือสิ่งที่ทำให้คนไขว่คว้านะจ้ะ ^ ^

แต่ถ้าไม่ชอบแต่เรียนดี  มันก็คือความไม่ชอบ ฝืนไปก็เท่านั้น ถึงผลการเรียนตอนแรกๆจะออกมาดี แต่นานๆไปมันจะไม่อยากอ่านหนังสือนั้น แล้วจะกลายเป็นว่ายิ่งเรียนยิ่งแย่ ทีนี้แหละผิดพลาดไปหมด

 

ขั้นที่สอง
พอเลือกวิชาที่ชอบได้แล้ว มาดูว่าอยากเป็นอะไร เช่น

 

“ชอบฟิสิกส์ค่ะพี่ เลือกสายวิทย์ โตไปอยากเป็นวิดวะ” ก็โอเค
มันตรงกับที่ชอบและอยากเป็น ก็เป็นบุญกุศลของแกไป!! แต่ถ้าบอกว่า

“ชอบอังกฤษอ่ะ อยากเป็นหมอ แต่ไม่ชอบเคมีกะชีวะ ทำไงคะ?”
อาการเยี่ยงนี้พบได้โดยทั่วไปในปุถุชนคนที่ไม่ใช่เทพ (รวมพี่ด้วย -_-)

อันนี้นะคะ พี่ขอบอกว่าน้องชอบวิชาอะไรมันก็เป็นทุนเดิมทุกวิชาอยู่แล้ว แต่ไอ้วิชาที่ไม่ชอบเนี่ยยังไงมันก็ไม่เข้าหัว พี่แนะนำให้กินมันเข้าไป โดยเอาไปต้ม ต้มแล้วกินมันไปเลยมันจะได้ไปเลี้ยงสมอง ว๊าา...าา!! ไม่ใช่...ที่จริงอยากให้พยายามอ่านวันละนิดวันละหน่อย ซัก 10 นาทีต่อวันก็โอเคแล้ว แต่ว่า..เมื่อพยายามอ่านหนังสือมักมีโรคโรคหนึ่งเกิดขึ้น คือ “Abnoread Cycro-benzene Lactobacyrus” (โรคอะไรเนี้ย...) อาการของมันคือ มีการหวาดกลัว หนาวสั่น จับไข้ ยื่นมือไปจับหนังสือไม่ได้ จับปุ๊บเหมือนโดนไฟช๊อต พอเริ่มเปิดหนังสือ จ้องประมาณ 2 วิ ตาจะเหลือกน้ำลายจะฟูมปาก มือเริ่มเกร็ง รักษาได้โดยการปิดหนังสือแล้วไปเตะบอล เตะตะกร้อ โดดยาง เล่นหมากเก็บ หรือเป่ากบ เกิดขึ้นกับทุกเพศทุกวัย กระเทย ตุ๊ด ทอม ดี้ และพวกแอ๊บแมน มักจะเป็นอาการเรื้อรังจนถึงม.6ถึงจะสำนึกและก็จะพบมากในเด็กวิทย์

 

ขั้นที่สาม
มาเลือกสายดีกว่า พอได้วิชาที่ชอบแล้วรู้ ว่าอยากเป็นอะไร ก็มาเลือกสายดีกว่านะ เริ่มจากสายวิทย์ก่อน วิชาที่เรียนก็

- ฟิสิกส์ ก็พวก ไฟฟ้า แรง โมเมนตัม คลื่น อะไรทำนองนี้

- เคมี ก็เป็น อะตอม ตารางธาตุ หิน ดิน สารชีวโมเลกุล ฯ

- ชีวะ จะเป็นพวก สิ่งมีชีวิต ระบบต่างๆ การสังเคราะห์แสง

- คณิต ก็เป็น ตรรกศาสตร์ ความน่าจะเป็น สถิติ จำนวนเชิงซ้อน แคลคูลัสฯ

- อื่นๆก็พวก ภาษาอังกฤษ ไทย พระพุทธ สังคม พละ

“แล้วประกอบอาชีพไรได้บ้างคะพี่” ก็ตอบง่ายๆ

“ทุกอย่างที่อยากเป็น ไม่ว่าจะเป็น หมอ วิดวะ ถาปัด ถาปนิก ครู ดารา นักร้อง ขายปลาร้า ตำส้มตำ มาเฟีย แม่บ้าน ยาม อะไรก็ได้ตามใจท่าน”

ต่อมาก็ ศิลป์-คำนวณ ก็เรียนพวกวิทย์บ้าง ปีละ 1-2 อย่าง แต่จะหนักคณิตมากกว่า ก็จะเข้าคณะได้น้อยกว่าวิทย์นิดหนึ่ง จะเหมาะกับพวกบัญชี บริหารทำนองนี้

 

ศิลป์-ภาษา จะเหมาะกับพวกไกด์ แอร์ ทำทัวร์หรือการโรงแรม หรืออะไรก็ว่าไปเน้อ

 

ศิลป์-ญี่ปุ่น สำหรับคนที่มีความฝันจริงๆเพราะงานหรืออาชีพจะน้อย รวมถึงคณะด้วย อาจเข้าเกี่ยวกับไกด์ นักแปล อะไรทั้งหมดเกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่น

 

ศิลป์-จีน คล้ายกับศิลป์ญี่ปุ่นแต่ภาษาจีนก็เป็นภาษาที่3แล้วนะจ้ะ

 

สุดท้าย ศิลป์-ทั่วไป จะเป็นพวกนักกีฬาที่จบไปก็มีงานทำ(เหอะๆๆ) มีมหาลัยกีฬาเข้า มีโอกาสเป็นนักกีฬาทีมชาติ อย่างรุ่นพี่เราก็หลายคนอยู่นะ

 

คราวนี้มันจะมีปัญหาอีกตรงที่ บางคนอยากเรียนวิทย์ใจจะขาด แต่เกรดไม่ถึงจะทำไงคะ อันนี้พี่ก็มิทราบได้ ไม่ใช่!! ทางที่ดีคือตั้งใจเรียนตั้งแต่ม.1 ไม่ว่าน้องอยากเข้าสายอะไร “แล้วอยู่ม.3 แล้วจะแก้ยังไงคะ” อันนี้ก็ไม่ยากสำหรับคนที่ไม่ทันเสียแล้ว ก็เส้นไง “เส้นเล็กเส้นใหญ่คะพี่ เส้นหมี่หรือสุ้นเส้น” (บ้า!!..วู้..)

ก็ทำไงดีอ่ะ มันก็คงต้องหาอาชีพที่ใกล้เคียงกับของเก่า และได้สายอื่นก็พยายามนะ เพราะเค้าบอกว่าเดี๋ยวนี้สายศิลป์ก็มีสิทธิ์สอบหมอ เพราะเค้ามีสอบตรงอ่ะ น้องก็ต้องพยายามมากขึ้นอีก คงต้องหาหนังสือมาอ่าน หรือจะติวเพิ่มก็ว่ากันไป

อีกปัญหาคือ “ไม่อยากเรียนวิทย์อ่ะ แต่พ่อแม่อยากให้เรียนเป็นหมอ แต่ตัวเองอยากเป็นช่างภาพ” นี่หล่ะปัญหาใหญ่ พี่จะบอกว่าเราต้องเลือกเอง อย่าให้ใครทำลายฝันเรา เพราะอนาคตพ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิตเราอาจทำตาม แต่ชีวิตที่เหลือล่ะ อย่างพ่อแม่บังคับให้เราเรียนหมอ เราทำตามเป็นได้ดังที่ใจพ่อแม่หวัง แต่เรามีความสุขมั้ย? และถ้าลูกเรียนไม่ได้ ลูกฆ่าตัวตายล่ะ? ลูกไปติดเหล้าเมายาล่ะ? ลูกบอกว่าท้องล่ะ? ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเพราะความเครียดความกดดันที่พ่อแม่ผลักไสให้ จะทำยังไง?

น้องๆคะ เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆคุย คุยแบบเปิดใจว่าน้องอยากเป็นอะไร น้องชอบอะไร บอกให้พ่อแม่รู้และแสดงออกมาให้ท่านเห็นว่าเราทำสิ่งที่ชอบได้ดีมากแค่ไหน อย่างเช่น ถ้าน้องชอบดนตรี น้องไปเรียน แล้วแข่งได้ที่ 1 ของประเทศ น้องไปกวาดรางวัลมาเป็นร้อยๆ พี่เชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนต้องสนับสนุนแน่ เท่านี้น้องก็จะประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก

นอกจากพี่จะแนะแนวทางเล็กๆน้อยๆให้แล้ว พี่ก็คิดว่ามีคนอยากรู้ว่าการเรียนในห้องของม.ปลายจะเป็นอย่างไร และเวลาเรียนเป็นไงบ้าง ตัวพี่เองเป็นเด็กวิทย์(บันเทิง) พี่ก็ขอแนะนำสายวิทย์ละกัน บางคนมีคำถามว่าต้องเครียดมั้ย ต้องกวดวิชาตั้งแต่เช้าจนค่ำมั้ย ความจริงก็จะได้เห็นต่อไปนี้แหละ...

 

นี่เวลาเรียน...++

 

 

>>เวลา(ส่วนมาก)เราสำราญใจ>>>

 

 

เวลาเล่นก็เป็น....>ส่วนมาก<

 

 

เป็นการเป็นงาน +_+

 

 

O_O...เนี่ย present งาน...

 

 

เวลาใกล้สอบถึงสำนึก++นั่งปั่นงานหัวฟู >> O_o <<

 

 

แต่สุดท้ายเกรดก็ออกมาดีเพราะเราเล่นเป็นเล่น เรียนเป็นเรียนนะจ๊ะ ยังไงน้องๆที่คิดว่าสายวิทย์เครียดละก็ ไม่จิ๊งไม่จิง(บางห้องน่ะ) การเรียนมันก็มีทุกบรรยากาศแหละจ้า น้องที่อยากเข้าสายวิทย์อาจเกร็งๆและกลัว เห็นแล้วก็สบายใจได้เลย เพราะมันมักจะเป็นงี้แหละ แล้วก่อนจากกันพี่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่เรียนอยู่นะ สู้ๆ!! อยากเข้าสายอะไรก็ตั้งใจนะ หรืออยากเข้าคณะอะไร อยากเป็นอะไรก็ขอให้ทำได้อย่างที่หวังนะจ๊ะ

บ๊ะบายค่ะ